Mijn nieuwe surfplank

Sinds creatief strateeg Indy overstapte op een nieuwe browser, is hij om. Of meer dan om eigenlijk: hij houdt van het bedrijf achter de browser. En van de mensen in dat bedrijf. Waarom? Hij legt het uit in deze serenade.

U-bus

Mijn nieuwe surfplank
Ik zag het niet aankomen, maar opeens was het tijd voor een monumentale verandering: ik heb een nieuwe favoriete internetbrowser. En dat is kind of a big deal. De keuze voor je browser is namelijk best een stevige: het is de online omgeving waar je je, in mijn geval zo’n 50 uur per week (ook privé, schrik niet) in begeeft. Een vriend van mij appte me: dit is echt iets voor jou, en hij kent me goed, want dat is het.

Ik gebruik altijd Chrome van Google. Dat is handig, want bij O gebruiken we alles van Google dus dat werkt makkelijk. Maar Arc, zoals mijn nieuwe beste vriend heet, draait op hetzelfde ‘moedersysteem’ als Chrome: Chromium. Het voelt anders, werkt anders, danst anders én ziet er totaal anders uit.. Bij deze browser geen url aan de bovenkant, maar alles aan de zijkant. Je hebt favoriete tabbladen die altijd openstaan: denk aan je mail, spotify en slack. En je hebt dus spaces. En dat is briljant. Dat zijn eigenlijk contexten waarin je de browser gebruikt. Zo heb ik dus een ‘werk’ space en een ‘persoonlijke’ space. Switch ik tussen de twee? Dan switch ik direct tussen mijn werk en privé Gmail omgevingen. Aan alles is gedacht. Check het vooral even als ik je nieuwsgierig heb gemaakt.

En toen dacht ik: wie bedenkt zoiets briljants?

Zeggen wat je doet en doen wat je zegt
Dat doen ze in New York bij The Browser Company, het bedrijf achter Arc. Ze hebben een toffe huisstijl, lekker toontje en alles wat een modern bedrijf in tech kenmerkt. Medewerkers van over de hele wereld, die werken vanuit Berlijn, New York of elders op de wereld. En ze zijn in your face with their face. Ze hebben namelijk niet alleen een toffe naam, maar een hele eerlijke, vlotte contentstrategie.

Een voorbeeld: CEO Josh Miller neemt meetings met hun lead designer op en plaatst die op YouTube omdat hij vindt dat hun gebruikers alle gemaakte keuzes ook mogen zien en begrijpen. Ze zijn hypertransparant, en dat maakt ze likeable. De strategie werkt. Ik ben pas sinds kort gebruiker en ik wil nu al dat deze mensen het goed doen. Ik begin ze zelfs een beetje te kennen lijkt het, want ik weet dat Anna mij net in een video heeft uitgelegd hoe ik een space aanmaak, en ik weet dat zij in Berlijn woont. Ik hoop dat het goed gaat met Anna.

De transparante, moderne en frisse uitstraling en positionering van ‘The Browser Company’ spreekt me aan omdat ze me laten houden van iets waar ik nooit van gehouden heb. Ze nemen me mee in het proces van verbeteren van Arc. Zei ik nou dat ik van een browser hou? Ik hou van Arc, niet alleen omdat het achterlijk goed werkt, maar ook omdat ik van de makers van Arc hou. Ze zijn net als ik, en ik maak ook wel eens fouten, dus mochten zij die maken? Dan vergeef ik ze dat net iets sneller.

Die gasten en gastinnen daar snappen het. Kwaliteit leveren en jezelf zo positioneren dat je ruimte creëert om fouten te maken. En zo is Arc net als de puppy die drie kussens van je nieuwe bank kapot heeft gebeten.